sərv

is. <fars.>

1. bot. Cənubda bitən iynəyarpaqlı, həmişəyaşıl ağac. Sərv 20-25 metr hündürlükdə, iynəyarpaqlı, həmişəyaşıl ağacdır. İynə yarpaqları pulcuqşəkillidir. H. Qədirov. Axşamlar <Afaq> şairlə bərabər bağçadakı qoşa sərv ağacları altında oturar, xəyalı şairin xəyalına qoşulub gələcəyə doğru uçardı. Ə. M..

2. məc. Klassik şeirdə: gözəlin qaməti bu ağaca oxşadılır. Vey sərv, nə xoş canalıcı qəmzələrin var; Həm şivələrin var! M. Ə. S.. <Mərsiyəxan qadına:> Bu sərv qamət, bu cazibəli gözlər, siyah danə. . . Bunlar röyamı? Ç..